De structuur past zich binnen de begrenzingen van het perceel aan maar tracht tegelijkertijd een contrast te vormen met de aangrenzende standen. 

In het verticale vlak wordt een kader ritmisch gerepeteerd en verdraait volgens een interval. Hierdoor ontstaat een symmetrisch getorste gang met open en gesloten wanddelen die een filter vormen tussen een buiten en een binnen. De weerspiegeling in de vloer verdubbelt de structuur met z'n reflectie. Achteraan het paviljoen, tegenover de inkom, treedt een marmeren wand op de voorgrond. Op ooghoogte valt de focus op het discrete schakelmateriaal van Niko. 

De haast onzichtbare schakelaar werd gereduceerd tot een simpele geometrische lijn van een cirkel, in schril contrast met de organische structuur van de marmer.

Zijdelings, tussen twee lamellen in, werd de schakelaar ingebouwd in glas.