Het atrium biedt als onder – dak plaats aan verschillende mogelijke gebruiken of gebeurtenissen. Hoe kan de nieuwe structuur deze lege ruimte activeren, eerder als een plaats voor gebeurtenis dan als hal voor een architecturaal object? Hoe kan een ruimtelijke organisatie tegelijk tijdelijk en demonteerbaar zijn, maar ook architecturaal een impact hebben? Hoe komt de bezoeker in contact met de diverse elementen die de Niko Group inhoud? Tevens zou het een pluspunt zijn als de expositie aanwezig kan blijven als er een lezing is.
Als concept worden afzonderlijke kasten als puntvormige kolommen over het lege atrium verspreid. Ze zijn ruimtelijk rondom ervaarbaar. Er is geen voor of achter. De ruitvormige basisvorm van de tentoonstellingskast vult met z’n schuine hoeken de orthogonale architectuur van het atrium aan. De basis fungeert als sokkel en is open zodat er transparantie doorheen de vorm ontstaat. De kop – verdraait op de sokkel – versterkt de ruimtelijke vorm van de structuur en kadreert het tentoongestelde object . Er is een schakeling van spreiding naar bundeling mogelijk. Waardoor de afzonderlijke elementen als een geheel gaan functioneren.
